ahiret oluş yeri değil görüş yeridir; yani ne oluyorsa dünyada olup bitiyor ve bu manalar ahirette açıkça gözlenebilir gerçekler olarak karşımıza çıkıyor.
aslında günahın ateşi bizi şimdi, şu anda dahi yakıyor.
sevabın nimetini de şu anda dahi tadıyoruz.
sırat köprüsünden şimdi geçiyoruz. zira sırat köprüsü istikamet çizgisidir ki, her ifrat ve tefrit o çizgiden sapmak ve cehenneme düşmektir.
örnek:
cimrilik > ifrat
savurganlık > tefrit
cömertlik > orta yol yani istikamet.
cimrilik veya savurganlık yapan kimse fıtraten çarpılır ve kötü ahlak sebebiyle varoluştan kopar. varoluştan kopan kimse artık cennetten kovulmuş ve cehenneme düşmüştür. kendini yapayalnız ve tecrit edilmiş hissettiği için korku, endişe, kaygı ve stres onun daimi halleri olur. artık bu kimsenin içine ateş düşmüştür. daimi olarak ateşle azap olunur.
bu azap zincirleme bir reaksiyona yol açar ve o kimse battıkça daha da batar. acısından kurtulmak için içki, uyuşturucu kullanır; sefahete meyleder ve geçici olarak da olsa ferahlamayı amaç edinir. lakin bu geçici rahatlamanın bedeli büyük olur. ahlakı daha da bozulduğu için varoluşla arasındaki perde daha da kalınlaşır. ateşi daha da harlanır ve kısır döngü böyle sürüp gider.
burada tek bir örnekten yola çıkarak meseleyi izah etmeye çalıştım. gerçekte ise her bir günah insanı varoluştan koparmaya yeterli gelir veya bir diğer tabirle, insanı varoluştan koparan her bir fiil veya tavır günah kapsamındadır.
sonuç olarak diyebiliriz ki, ahirette yeni bir şey olmuyor sadece dünyadaki halller orada açıkça gözlemlenebilir, vizyonel hale geçiyor. ahiretin ortamını oluşturan materyalin çok latif olması bunda etkendir. ahiretin ortamı madde alemindeki gibi kesif değildir; ardışık frekans katları formunda ve enerjetik bir yapıdadır.
YEDİ DENİZİN SEYYAHI 